سوخته نگاری از هنرهای سنتی و البته فراموش‌شده ایران بود که با همت هنرمندان معاصر و اساتید برجسته کشور به ویژه استاد مرتضی نداف در طی ۲۷ سال فعالیت احیا گردیده است. در این هنر، دقت از جایگاه بالایی برخوردار می‌باشد؛ کوچک‌ترین بی‌دقتی و عدم تمرکز باعث مخدوش شدن اثر و آسیب جدی خواهد شد که از ارزش آن می‌کاهد. تناسب کنتراست‌های اعمال‌شده بر روی چوب نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

در هنر سوخته نگاری از سه شاخه رنگ اصلی: سوخته تیره، قهوه‌ای و طلایی استفاده می‌شود و طیف‌های مختلفی که از این سه رنگ به وجود می‌آید، تعیین‌کننده زیبایی اثر خواهد بود. خلق کنتراست‌های مختلف از سه رنگی که گفته شد و البته برقراری تناسب بین آنها، تنها هنری است که یک هنرمند سوخته نگار پس از انتخاب شایسته طرح باید به منصۀ ظهور بگذارد و به اثر خود روح هنری عطا کند.